Tweelingzielen: ‘Mijn twin en ik hebben veel paralellen in onze levens’

Er zijn zóveel tweelingziel ervaringen, maar je leest daar in Nederland nog zo weinig over. En dat is zonde! Daar brengen wij verandering in: je vindt op dit platform tweelingziel ervaringsverhalen. Anoniem of met naam: het is maar net wat goed voelt. In dit tweelingziel verhaal van Robert lees je de rauwe werkelijkheid van de tweelingzielenproces…

Hoe is 2025 voor jou?✨ Ontdek het nieuwste boek van spiritueel uitgeverij AnkhHermes: Antwoorden uit het Universum.

2001

In 2001 ben ik mijn tweelingziel tegengekomen, toen ik een nieuwe kapperszaak bezocht. In die tijd wist ik nog niets van tweelingzielen en had ik er ook nog nooit van gehoord. De kapster die mij ging knippen zag er leuk uit, maar ik had in die tijd totaal geen oog voor vrouwen. Toch werd ik al vrij snel verliefd op haar. Het klikte heel goed tussen ons en wij hadden veel plezier.

Ik ben nog een keer met haar uit geweest, maar verder is het er niet van gekomen. Achteraf bleek dat zij mij ook meer dan leuk vond, maar ook zij durfde dit niet naar mij te uiten. Wij waren beiden verlegen, en zat destijds nog in een relatie.

2003

Daarover gesproken. Ik kreeg in 2003 een relatie met een vrouw die mij spiritueel wakker heeft gemaakt. Door haar ben ik mij gaan verdiepen in spiritualiteit en of ik mij daar in kon vinden. Mijn twin had veel commentaar op mijn toenmalige vriendin. Later bleek dit jaloezie te zijn van haar. Zij vond het moeilijk om mij met een andere vrouw te zien.

Tot opeens ik een afspraak bij de inmiddels vertrouwde kapper wilde maken en te horen kreeg dat mijn twin ziek was. Ik ben nog een paar keer bij deze kapperszaak geweest, maar daarna ging ik naar een andere kapper. Mijn twin heb ik nog eens een beterschapskaart gestuurd en een bos bloemen, maar omdat ik verder geen contact met haar had, verdween zij uit mijn leven…

2016

In 2016 ging ik even op Facebook, omdat een vrouw (medium) mij uitdaagde om haar te vinden op sociale media. Zo heb ik een account aangemaakt op Facebook en nog geen twee dagen later kreeg ik een vriendschapsverzoek van mijn twin. Omdat wij inmiddels op 200km afstand van elkaar woonden, bleef het bij WhatsApp en telefonisch contact.

Zij was inmiddels getrouwd en ik had een korte relatie met een vrouw. Op een dag belde zij mij en wij kregen het over antidepressiva die zij gebruikte. Ik was al sinds mijn geboorte fel tegen antidepressiva, en dit heb ik haar ook kenbaar gemaakt. Zij kwam met excuses dat zij absoluut niet zonder deze medicijnen kon, en dat ik er niet laconiek op moest reageren. De discussie liep hoog op, en ik heb toen het gesprek abrupt beëindigd en haar geblokkeerd. Ik voelde dat zij ergens voor aan het vluchten was, maar had toen nog steeds niet door waarvoor.

2020

In 2020 moest ik weer een Facebook-account aanmaken voor een cursus (over de Wet van Aantrekkingskracht), want deze werd in een gesloten omgeving van Facebook georganiseerd. Opnieuw kreeg ik binnen enkele dagen een vriendschapsverzoek van mijn twin. Toen heb ik nog wel even getwijfeld of ik dit wel moest gaan doen. Moest ik dit vriendschapsverzoek accepteren? Een stemmetje in mijn hoofd zei dat ik het wel moest doen.

In deze afgelopen jaren had ik wel eens gehoord van tweelingzielen, maar een medium had mij een andere vrouw aangewezen als eventuele twin, waardoor ik totaal op een verkeerd spoor ben gezet. Maar het gekke en bijzondere is, dat ik mijn twin wel altijd heb aangetrokken en zij mij. Wij kregen dus weer contact met elkaar en ik begon mij steeds minder thuis te voelen in mijn werk en woonadres. Het was alsof ik heimwee kreeg naar mijn geboortestad. In de weken daarna begon ik steeds meer mij ongemakkelijker te voelen. Er was iets in mij dat schreeuwde om haar ziel.

Op een zondag, begin augustus 2020, zat ik voor de computer en ik kreeg een ingeving om naar huizen te gaan kijken. Ik ging naar een site waar huizen werden aangeboden en mijn ogen trokken een bepaald huis meteen aan. Het ging om een eengezinswoning dat te huur stond. Ik dacht nog bij mijzelf: ‘Dit huis krijg ik toch nooit, omdat ik alleen ben en een te hoog inkomen heb.’ Het gekke was dat ik die dinsdagochtend werd gebeld en een stem mij vroeg of ik nog interesse had in dit huis. Omdat ik sliep (kwam uit de nachtdienst) was ik niet geheel bij mijn positieven en iets in mij zei: ‘DOEN… DOEN.’ Zo ben ik aan het huis gekomen waar ik nu woon.

In de tijd dat ik hier bezig was, kwam mijn twin veelvuldig langs bij mij. Maar zij is nog getrouwd, en het zat mij allemaal niet zo lekker. Wij werden wel weer opnieuw stapelverliefd op elkaar. In oktober van 2020 ben ik hier in het huis getrokken en zij kwam regelmatig hier op bezoek.

Tweelingzielen

Tot op een moment dat zij naast mij op de bank zat en ik er een stemmetje in mijn hoofd zei: ‘Tweelingzielen, tweelingzielen, tweelingzielen.’ Op dat moment werd ik écht wakker gemaakt en er op attent gemaakt dat zij mijn twin is. Door daarna er veel over te gaan lezen, ben ik steeds meer te weten gekomen over tweelingzielen. Al moet ik er wel bij zeggen, dat veel mensen het hele proces veel meer romantiseren dan het werkelijk is.

Ik ben de tel inmiddels kwijt hoe vaak wij elkaar hebben afgestoten en ook weer aangetrokken. De momenten dat het goed was, waren zeker leuk, maar door haar huwelijk en de angstproblematiek waar zij in 2004 niet adequaat naar heeft gehandeld, is het voor mij moeilijk om tot haar door te dringen.

Rauwe werkelijkheid

Ik ben in dit tweelingzielen verhaal de Divine Feminine en dus de bewuste tweelingziel. Zij is de onbewuste tweelingzielen. Ik kan wel stellen dat het een lijdensweg is, waarin ik veel hartpijn en verdriet heb gekend. Het zal ergens voor goed zijn, met name mijn eigen ontwikkeling, maar ik vervloek deze connectie zeer zeker. Je wilt zo graag bij deze persoon zijn, maar er wordt je voortdurend een worst voor gehouden, die je maar niet kunt pakken. Zo omschrijf ik mijn tweelingzielen connectie.

Sinds 22 mei (drie dagen voor haar verjaardag) botste het weer enorm tussen ons, en dat ging over haar huwelijk. Waardoor ik een heel sterk gevoel kreeg om haar voor een langere periode te blokkeren, want anders blijf je in een loop zitten van aantrekken en afstoten. Het is nu een maand geleden dat ik haar voor het laatst zag of sprak, maar voor mijn gevoel lijkt het wel een jaar te zijn.

Paralellen

Mijn twin en ik hebben veel paralellen in onze levens, zoals dezelfde opvoeding gehad, dezelfde kledingkeuze in onze jeugd, dezelfde ziektes gehad en wij hadden dezelfde interesses. Sinds ik mij ervan bewust ben dat zij mijn twin is, zie ik elke dag haar type auto (als ik een dag bijvoorbeeld niet op straat ben geweest, dan zie ik zo’n auto wel op de televisie of in een filmpje op YouTube), maar ook haar (meisjes)achternaam zie ik veelvuldig aan mij voorbij komen. Dus elke keer word je ervan bewust gemaakt en dan denk je weer aan haar. Laat ik maar niet praten over de veelvuldigheid van dubbele getallen zien…

Tweelingzielenproces

Zo kan ik nog veel meer vertellen over mijn tweelingzielenproces dat ik ervaar als uitputtend en zwaar, maar de momenten wanneer wij bij elkaar zijn, ook weer als onwijs leuk. En dan niet te vergeten het oogcontact met je twin, dat is zo bijzonder. Terwijl zij helemaal niet een type vrouw is waar ik in mijn tienerjaren voor zou zijn gevallen… maar wat vind ik haar nu te gek en wat trekt zij mij aan.

Loslaten is bijna onmogelijk, want als ik een dag niet zoveel aan haar heb gedacht, dan komt ze wel weer voor in één van mijn dromen. Hoe dan ook, je bent verbonden met elkaar.

Liefs, Robert

Wil jij jouw tweelingziel ervaring delen? Graag! Op die manier inspireren en steunen we elkaar. Er wordt nog te weinig over gesproken – dat kan en mag anders! Je mag jouw verhaal delen onder je eigen naam, maar het kan natuurlijk ook geheel anoniem. Meedoen? Stuur een e-mail.